Obecnie nie ma kuracji, która mogłaby wyleczyć stwardnienie rozsiane, ale istnieje leczenie immunomodulujące, które może złagodzić reakcję immunologiczną, która powoduje chorobę, oraz leczenie objawowe  które łagodzi objawy (patrz Objawy stwardnienia rozsianego).

Leczenie  immunomodulujące

Istnieją dowody, że ta forma leczenie jest skuteczna tylko w leczeniu pacjentów w fazie ataku choroby (patrz Objawy stwardnienia rozsianego). Obecnie są dwa rodzaje leków używane w kuracji:

beta-interferon:

Jest to forma białka, które powstrzymuje zapalenie i infekcje wirusowe. Dokładnie dlaczego ten lek jest skuteczny nie wiadomo, ale substancja ta redukuje liczbę zaostrzeń się stanu o ok. 30%. Substancja ta zostaje podana podskórnie  albo domięśniowo.

Wielu pacjentów miewa początkowo efekty uboczne w formie objawów grypo-podobnych lub zaczerwienienia i podrażnienia w miejscu wkłucia. Często mijają one w przeciągu kilku tygodni. Bardzo rzadko ten lek może niekorzystnie wpłynąć na szpik kostny lub wątrobę, niemniej jednak pacjenta należy regularnie badać na wypadek takiej okoliczności.

Niektórzy pacjenci wytwarzają przeciwciała na  beta-interferon, co ogranicza działanie substancji i leczenia należy zaprzestać.

Octan glatirameru:

Jest to syntetyczny lek, który kontroluje pewne funkcje białych ciałek krwi i sprawia, że wysyłają substancje , które redukują stan zapalny . Substancja ta także redukuje liczbę zaostrzeń się stanu o ok. 30%. Lek musi zostać wstrzyknięty tuż pod skórę lub domięśniowo. Rzadko występują efekty uboczne, ale niektórzy odczuwają bóle w klatce piersiowej, skrócenie oddechu lub palpitacje związane z zastrzykiem.  Także sterydy podawane w dużych dawkach dożylnie w czasie zaostrzeń ataku mogą skrócić czas zaostrzenia choroby. W przypadku stwardnienia rozsianego można podawać leki hamujące czynności układu immunologicznego, ale nie jest to standardowa kuracja, z powodu wielu poważnych efektów ubocznych.

Leczenie objawowe

• Fizjoterapia: Większość pacjentów korzysta z fizjoterapii regularnie. Ogólnie, codzienna aktywność fizyczna jest istotna.
• Środek przeciwbólowy: Może być trudno zwalczać ból u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym zwykłymi środkami przeciwbólowymi. W zamian, często używa się leków stosowane w leczeniu padaczki , na przykład karbamazepinę , leków przeciwlękowych, takich jak diazepam lub leków przeciwdepresyjnych. Odnoszą one często lepszy skutek na bóle towarzyszące chorobie niż tradycyjne środki przeciwbólowe. Pacjenci mający bolesne ataki, jak skurcze mięśni, mogą być leczeni za pomocą środków zwiotczających mięśnie, jak na przykład Baclofen.
• Leczenie problemów urologicznych: Problemy z utrzymaniem moczu, niekontrolowanie czynności fizjologicznych często powodowane są nadczynnością mięśni pęcherza. Wielu pacjentów cierpi na nawracające zapalenia pęcherza moczowego spowodowane niezdolnością do zupełnego opróżnienia pęcherza. Takie przypadki można poddać ćwiczeniom w opróżnianiu pęcherza. Aktywne zapalenie pęcherza można leczyć antybiotykami.
• Pomoc praktyczna: Z czasem często konieczna jest pomoc pacjentowi z różnym sprzętem mechanicznym, takim jak trójnóg lub wózek inwalidzki. Ponadto, często konieczne są zmiany w urządzeniu domu i często potrzebna jest opieka domowa. Wielu pacjentów w pewnym momencie skorzysta z konsultacji z opiekunem społecznym w sprawie pomocy w znalezieniu pracy chronionej lub wcześniejszej emerytury. Dla wielu rozmowy z psychologiem pomocne będą w nauce życia ze stwardnieniem rozsianym.
  
   

Read this article in English